برای بسیاری از افراد، انتقادگر بودن به سبکی از زندگی تبدیل شده است. والدین برای تربیت بهتر فرزند، او را موردتهاجم قرار می‌دهند. مدیر، بهبود عملکرد کارمند را در انتقاد می‌داند. معلم گمان می‌کند که انتقاد کردن به افزایش یادگیری ختم می‌شود. عجیب نیست که در چنین جامعه‌ای انتقادپذیر بودن به یک ارزش و جزئی از فرهنگ جامعه تبدیل شود. ادامه مطلب »
شازده کوچولو و داستان اهلی کردن
اگر با دیدن عنوان این مطلب تصور کردید که می‌خواهم داستان اهلی کردن را از این کتاب دوست‌داشتنی جدا و بازگویی کنم، اشتباه کرده‌اید. همیشه برایم سؤال بود که چرا کتاب شازده کوچولو را با داستان اهلی کردن می‌شناسند و حتی افرادی که شازده کوچولو را نخوانده‌اند، این قسمت از کتاب را در شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ‌هایشان منتشر می‌کنند؟ چرا تعدادی از دوستان، شازده کوچولو را در همین یک قسمت خلاصه می‌کنند و لذت خواندن همه کتاب را از خودشان می‌گیرند؟ ادامه مطلب »
سبک زندگی
آنچه در این مطلب بیان می‌شود ديدگاهی کاملا شخصی درباره انتخاب سبک زندگی است؛ انتخابی که می‌تواند به سبک زندگی مجردی یا متأهلی ختم شود. ادامه مطلب »
ارزش انسان به تلاش است
بااینکه تلویزیون و برنامه‌های تلویزیونی را نگاه نمی‌کنم، سعی می‌کنم بازی‌های زیبای مسی – دست‌کم خلاصه بازی‌های مهم‌تر – را ببینم. ستاره‌ای که چند روز قبل به دلیل چهارمین شکست در فینال‌های جام جهانی و کوپا آمريکا، از بازی‌های ملی خداحافظی کرد. امروز نامه‌ای از یک معلم آرژانتینی به مسی را خواندم که از بازی‌های زیبای این ستاره دوست‌داشتنی هم زیباتر بود.
ادامه مطلب »
تعصب و پیش‌داوری
وقتی به بعضی از سخنان یا رفتارهای سال‌های قبل خود فکر می‌کنم، حس خوبی از همه آن‌ها ندارم و بعید است فردی شبیه به رضا رضایی دو یا پنج سال گذشته را، بیشتر از یک دوست معمولی بپذیرم. در شرایطی که نمی‌توانیم از حرف‌ها و رفتارهای دیروز خود، به صورت مطلق دفاع کنیم؛ برایم سؤال است که چرا نسبت به مواردی که در وجود آن‌ها نقشی نداشته‌ایم، تعصب به خرج می‌دهیم؟ ادامه مطلب »
هفده سال قبل
حدود یک ماه قبل سری به عکس‌های قدیمی زدم و این عکس را دیدم. ادامه مطلب »
برای تأهل اهل کجاییم؟
کتاب «برای تأهل اهل کجاییم؟» نوشته خانم طلایه محتشمی است. کتابی که در نگاه اول کتاب‌های کوچک و ارزشمند را برای من تداعی کرد.
واو طلایی
چند سال قبل با دوست عزیزی صحبت می‌کردم و در میان حرف‌هایم از «اما» استفاده کردم. در پاسخ به من گفت: «وقتی چند جمله مثبت می‌گویی و بعدازآن یک «اما» می‌آوری، تمام آن گفته‌ها کم‌رنگ می‌شود و آنچه بعد از «اما» می‌گویی برای شنونده برجسته و مهم می‌شود.» این حرف کاملاً درست بود، آن روز به همراه انتقادش پیشنهاد بهتری برای من نداشت و من هم از واو طلایی چیزی نمی دانستم.
©2017 تمامی حقوق برای رضا رضائی محفوظ است.